Era
mas blanda que el agua,
que el agua blanda,
era mas fresca que el rio,
naranjo en floor...
Y en esa calle de estio,
calle perdida,
dejo un pedazo de vida
y se marcho...
Primero hay que saber sufrir,
despues amar, despues partir
y al fin andar sin pensamiento...
Perfume de naranjo en flor,
promesas vanas de un amor
que se escaparon en el viento...
Despues, que importa el despues?
Toda mi vida es el ayer
que me detiene en el pasado,
eterna y vieja juventud
que me ha dejado acobardado
como un pajaro sin luz.
Que le habran hecho mis manos?
Que le habran hecho
para dejarme en el pecho
tanto dolor?
Dolor de vieja arboleda,
cancion de esquina
con un pedazo de vida,
naranjo en flor...
|
Ona je
mekša od vode,
od mekane vode,
ona je svježija od rijeke,
rascvjetala naranča...
I u toj ulici ljetnoj,
ulici zaboravljenoj,
ona je ostavila dio svog života
i svog hoda...
Prvo treba znati trpjeti,
potom voljeti, potom otići,
i na kraju hodati šutke, bez misli…
Miris rascvjetale naranče,
prazna obećanja jedne ljubavi
koju zameo je vjetar...
Na kraju, što je važno na kraju?
Cijeli je moj život jučer
ja zarobljen sam u prošlosti,
neprolaznoj, negdašnjoj mladosti
koja me ostavila prestrašenog
poput ptice bez svjetla.
Što učinile su joj ruke moje?
Što su joj učinile
da mi je u grudima ostalo
toliko boli?
Boli starog drvoreda,
uličnih svirača
što u sebi nose djelić negdašnjeg života,
rascvjetale naranče...
|
